Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

an incantation

  • 1 carmen

        carmen inis, n    [1 CAS-], a song, poem, verse, oracular response, prophecy, form of incantation, tune, air, lay, strain, note, sound (vocal or instrumental): canentes carmina, L.: Carmine vocali clarus, O.: lyrae, Pr.: per me concordant carmina nervis, O.: ferale, V.: cygnorum, O.: citharā carmina divides, H.: barbaricum, O. — Esp., a composition in verse, poem, poetry, verse, song: cantūs et carmina, melodies and words: Maeonii carminis alite, H.: tragicum, H.: carmina Livi, H.: Lydis remixto carmine tibiis, H.: famosum, abusive, H.: canere, to compose: pueris canto, H.: condere, H.: contexere: fingere, H.: docere, H.: ad umbilicum adducere, H. — Lyric poetry: Carmine tu gaudes, hic delectatur iambis, H.: Carmina compono, hic elegos, H. — A poetic inscription: carminibus templorum aditūs exornare: tumulo superaddite carmen, V.—A passage from a poem, poetical extract: audiens tam grande carmen: Euripideum illud.—An oracular response, prophecy, prediction: Cumaeum, V.: in libris Sibyllinis, L.—A charm, incantation: Carminibus Circe socios mutavit Ulixi, V.: veneficae Scientioris, H.: Auxiliare, O.—A form of speech, ceremonial phrase, formula (in religious or legal observances): quae (verba) longo effata carmine, L.: diro quodam carmine iurare, L.: cruciatūs carmina: lex horrendi carminis erat, of a dreadful form, L.: Appii Caeci carmen, a proverbial saying: magistri, a school-task for the memory: sacrum, L.
    * * *
    I
    card for wool/flax
    II
    song/music; poem/play; charm; prayer, incantation, ritual/magic formula; oracle

    Latin-English dictionary > carmen

  • 2 auxiliaris

    auxĭlĭāris, e [auxilium] [st1]1 [-] qui secourt.    - dea auxiliaris, Ov. M. 9, 699: déesse secourable (Lucine).    - aera auxiliaria, Ov. M. 4, 333: l'airain secourable (dont les sons, croyaient les anciens, pouvaient conjurer une éclipse de lune).    - carmen auxiliare canit, Ov. M. 7: elle prononce une incantation pour secourir. [st1]2 [-] auxiliaire.    - auxiliares cohortes, Caes. BC. 1, 63, 1; Tac. An. 12, 39: cohortes auxiliaires.    - auxiliaris, is: un soldat des troupes auxiliaires -- Tac. An. 11, 8    - surtout au plur. auxiliares, ium: les troupes auxiliaires.    - cf. Caes. BG. 3, 25, 1; BC. 1, 78, 2; Liv. 21, 26, 5, etc. [st1]3 [-] qui appartient aux troupes auxiliaires.    - auxiliaria stipendia mereri, Tac. An. 2, 52: servir dans les troupes auxiliaires. [st1]4 [-] efficace pour, efficace contre.    - oleum auxiliare lethargicis, Plin. 23, 82: huile efficace contre la léthargie.
    * * *
    auxĭlĭāris, e [auxilium] [st1]1 [-] qui secourt.    - dea auxiliaris, Ov. M. 9, 699: déesse secourable (Lucine).    - aera auxiliaria, Ov. M. 4, 333: l'airain secourable (dont les sons, croyaient les anciens, pouvaient conjurer une éclipse de lune).    - carmen auxiliare canit, Ov. M. 7: elle prononce une incantation pour secourir. [st1]2 [-] auxiliaire.    - auxiliares cohortes, Caes. BC. 1, 63, 1; Tac. An. 12, 39: cohortes auxiliaires.    - auxiliaris, is: un soldat des troupes auxiliaires -- Tac. An. 11, 8    - surtout au plur. auxiliares, ium: les troupes auxiliaires.    - cf. Caes. BG. 3, 25, 1; BC. 1, 78, 2; Liv. 21, 26, 5, etc. [st1]3 [-] qui appartient aux troupes auxiliaires.    - auxiliaria stipendia mereri, Tac. An. 2, 52: servir dans les troupes auxiliaires. [st1]4 [-] efficace pour, efficace contre.    - oleum auxiliare lethargicis, Plin. 23, 82: huile efficace contre la léthargie.
    * * *
        Auxiliaris, et hoc auxiliare, pen. prod. Secourable.
    \
        Auxiliaris vis. Pli. Vertu et proprieté d'aider, Portant medecine.
    \
        Auxiliares copiae. Vegetius. Secours estrangier.

    Dictionarium latinogallicum > auxiliaris

  • 3 cantio

    cantĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] chant, chanson. [st2]2 [-] incantation, enchantement, charme.
    * * *
    cantĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] chant, chanson. [st2]2 [-] incantation, enchantement, charme.
    * * *
        Cantio, cantionis. Verbale. Plaut. Une chanson.
    \
        Cantio. Cic. Enchantement.

    Dictionarium latinogallicum > cantio

  • 4 naenia

    naenĭa, (nēnĭa), ae, f. [st2]1 [-] nénie, chant funèbre. [st2]2 [-] chant plaintif, élégie. [st2]3 [-] chant magique, incantation, formules de magie. [st2]4 [-] contes, fables, chanson populaire, chanson enfantine. [st2]5 [-] un rien, une bagatelle.    - Naenia: Nénie (déesse des chants funèbres).    - nenia ludo id fuit, Plaut. Ps.: ce fut la fin de la plaisanterie.    - huic dixit neniam de bonis, Plaut. Truc.: elle a mis en terre les biens de cet homme.    - dicetur meritā Nox neniā, Hor. C. 3: on célébrera la Nuit par un chant populaire bien mérité.    - Marsa nenia, Hor. Epod. 17: les formules magiques des Marses.
    * * *
    naenĭa, (nēnĭa), ae, f. [st2]1 [-] nénie, chant funèbre. [st2]2 [-] chant plaintif, élégie. [st2]3 [-] chant magique, incantation, formules de magie. [st2]4 [-] contes, fables, chanson populaire, chanson enfantine. [st2]5 [-] un rien, une bagatelle.    - Naenia: Nénie (déesse des chants funèbres).    - nenia ludo id fuit, Plaut. Ps.: ce fut la fin de la plaisanterie.    - huic dixit neniam de bonis, Plaut. Truc.: elle a mis en terre les biens de cet homme.    - dicetur meritā Nox neniā, Hor. C. 3: on célébrera la Nuit par un chant populaire bien mérité.    - Marsa nenia, Hor. Epod. 17: les formules magiques des Marses.
    * * *
        Naenia, naeniae, vel Naeniae, naeniarum. Quintil. Un chant de dueil sur la memoire d'un trespassé.
    \
        Puerorum naenia. Horat. Chanson de petits enfants.

    Dictionarium latinogallicum > naenia

  • 5 praecino

    praecino, ĕre, cecini (cinui), centum - tr. et intr. - [st2]1 [-] chanter devant (qqn), jouer devant (qqn); se faire entendre, retentir. [st2]2 [-] entonner, chanter le premier. [st2]3 [-] prononcer une formule d'incantation. [st2]4 [-] prédire, prophétiser.
    * * *
    praecino, ĕre, cecini (cinui), centum - tr. et intr. - [st2]1 [-] chanter devant (qqn), jouer devant (qqn); se faire entendre, retentir. [st2]2 [-] entonner, chanter le premier. [st2]3 [-] prononcer une formule d'incantation. [st2]4 [-] prédire, prophétiser.
    * * *
        Praecino, praecinis, pen. cor. praecinui, praecentum, praecinere. Plin. Prechanter, Commencer le chant, Chanter.
    \
        Futura praecinunt. Plin. Ils predisent les choses futures.

    Dictionarium latinogallicum > praecino

  • 6 cantāmen

        cantāmen īnis, n    [canto], an incantation, Pr.
    * * *
    spell that is sung/chanted; magic sentence; spell, charm, incantation

    Latin-English dictionary > cantāmen

  • 7 cantiō

        cantiō ōnis, f    [1 CAN-], an incantation, charm, spell.
    * * *
    song; singing (birds); playing, music (instrumental); incantation, spell

    Latin-English dictionary > cantiō

  • 8 cantus

        cantus ūs, m    [1 CAN-], a musical utterance, singing, song: cantus vocum: Sirenum: cantu tremulo (i. e. voce anili), H.: cantu solata laborem, V.: in dicendo obscurior, musical play of voice. — With instruments, a playing, music: vocum et nervorum: citharae, H.: tubarum, L.: strepuerunt cornua cantu, V.: bestiae cantu flectuntur, by music. — Of birds and insects: avium citharaeque, H.: seros exercet noctua cantūs, V.: Cantūs luscinii, Ph.: gallorum, crowing: sub galli cantum, at cock-crow, H.: ales cantibus Evocat Auroram, O.: cantu rumpent arbusta cicadae, V. —Esp., an oracular song, incantation, charm: veridicos edere cantūs, Ct.: cantūsque artesque magorum, O.: cantu commotae Umbrae, V.
    * * *
    I
    tire, iron ring around a carriage wheel; wheel
    II
    song, chant; singing; cry (bird); blast (trumpet); poem, poetry; incantation

    Latin-English dictionary > cantus

  • 9 carmen

    1.
    carmen, ĭnis, n. (old form cas-men, Varr. L. L. p. 86 Bip.) [Sanscr. çasto [p. 293] declaim, praise; cf.: camilla, censeo], a tune, song; poem, verse; an oracular response, a prophecy; a form of incantation (cf.: cano, cantus, and canto).
    I.
    In gen., a tune, song, air, lay, strain, note, sound, both vocal and instrumental (mostly poet.; in prose, instead of it, cantus; cf.

    also versus, numeri, modi): carmen tuba ista peregit ( = sonus),

    Enn. Ann. 508 Vahl.:

    carmine vocali clarus citharāque Philammon,

    Ov. M. 11, 317; cf.

    vocum,

    id. ib. 12, 157:

    per me (sc. Apollinem) concordant carmina nervis,

    id. ib. 1, 518; cf. id. ib. 11, 5;

    5, 340: solaque culminibus ferali carmine bubo Saepe queri,

    Verg. A. 4, 462; so id. G. 4, 514; Ov. M. 10, 453:

    cygnorum,

    id. ib. 5, 387; cf. id. ib. 14, 430; Mart. 13, 77:

    citharae liquidum carmen,

    Lucr. 4, 981; cf. id. 2, 506; Hor. C. 1, 15, 15:

    lyrae carmen,

    Prop. 2, 1, 9 Hertzb.:

    canere miserabile carmen,

    Ov. M. 5, 118:

    harundineum,

    id. Tr. 4, 1, 12:

    socialia carmina,

    id. H. 12, 139:

    barbaricum,

    id. M. 11, 163.—With allusion to playing on the cithara:

    hoc carmen hic tribunus plebis non vobis sed sibi intus canit,

    Cic. Agr. 2, 26, 68; cf. Aspendius.—Also the sound of waves, Claud. Cons. Mall. Th. 319; cf. Auct. Aetn. 295.—
    II.
    Esp., a composition in verse, a poem; poetry, verse, song, whether in a broader sense, of every kind of poetic production, epic, dramatic, lyric (opp. to prose and to cantus, the melody), or, in a more restricted sense, for lyric poetry.
    A.
    Cum hanc felicitatem non prosa modo multi sint consecuti sed etiam carmine, Quint. 10, 7, 19; cf. id. 1, 8, 2; 8, 6, 27; 10, 1, 95:

    perspicuum est, et cantus (melodies) tum fuisse rescriptos vocum sonis et carmina (words),

    Cic. Tusc. 4, 2, 3; id. de Or. 2, 8, 34; 3, 51, 197:

    carminibus cum res gestas coepere poetae Tradere,

    Lucr. 5, 1444:

    Maeonii carminis alite,

    Hor. C. 1, 6, 2:

    epicum carmen,

    Quint. 10, 1, 62:

    heroici sublimitas,

    id. 1, 8, 5; cf. Prop. 3 (4), 3, 16:

    Iliacum,

    Hor. A. P. 129:

    historia quodammodo carmen solutum,

    Quint. 10, 1, 31:

    Pierium,

    Lucr. 1, 946; 4, 21:

    tragicum,

    Hor. A. P. 220:

    carmina Livi,

    id. Ep. 2, 1, 69; cf. Tac. A. 11, 13:

    Saliorum carmina,

    Varr. L. L. 3, 26; 9, 61; Quint. 1, 6, 40; Hor. Ep. 2, 1, 86 Schmid.; cf. Liv. 1, 20, 4 al.:

    lyricorum carmina,

    Quint. 9, 4, 53; Prop. 4 (5), 6, 32:

    Aeolium,

    Hor. C. 3, 30, 13:

    Lydis remixto carmine tibiis,

    id. ib. 4, 15, 30; cf. id. Epod. 9, 5:

    carmen funebre proprie Naenia,

    Quint. 8, 2, 8:

    carmina quae in Phaeacum epulis canuntur,

    Cic. Brut. 18, 71; cf. id. ib. 19, 75:

    lascivum,

    Quint. 9, 4, 108:

    obscena,

    satirical, abusive poems, libels, Prop. 1, 16, 10;

    the same: famosum,

    Hor. Ep. 1, 19, 31 Schmid.:

    malum,

    id. ib. 2, 1, 153; id. S. 2, 1. 82 Heind.:

    obliquum,

    Stat. S. 1, 2, 27:

    probrosum,

    Tac. A. 4, 31; cf.:

    si quis carmen condidisset quod infamiam faceret flagitiumve alteri,

    Cic. Rep. 4, 10, 12; and Fragm. XII. Tab. 8, 1, ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 259 sq.; Fischer ad Cic. Tusc. 4, 2, 4.—Phrases:

    canere,

    Cic. Brut. 18, 71; Liv. 1, 20, 4 al.:

    cantare cui,

    Hor. C. 3, 1, 4:

    cantitare,

    Cic. Brut. 19, 75: CONDERE, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; Lucr. 5, 1; Hor. S. 2, 1, 82; id. A. P. 436:

    contexere,

    Cic. Cael. 8, 18:

    disponere,

    Lucr. 3, 420:

    pangere,

    id. 1, 934; 4, 9:

    fingere,

    Hor. C. 4, 2, 32; id. Ep. 2, 1, 227; id. A. P. 331:

    dicere,

    id. C. 4, 12, 10; id. C. S. 8:

    dictare,

    id. S. 1, 10, 75; id. Ep. 2, 1, 110:

    docere,

    id. C. 2, 19, 1:

    ad umbilicum adducere,

    id. Epod. 14, 7:

    deducere ad sua tempora,

    Ov. M. 1, 4:

    fundere,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64:

    componere ad lyram,

    Quint. 1, 10, 29; cf. id. 11, 2, 11.—
    B.
    Esp.
    1.
    In a restricted sense for lyric or epic poetry:

    carmine tu gaudes, hic delectatur iambis,

    Hor. Ep. 2, 2, 59 Schmid.; cf.:

    carmina compono, hic elegos,

    id. ib. 2, 2, 91: amabile carmen, i. e. a love poem or song, id. ib. 1, 3, 24.—And opp. to the drama for an epic or lyric poem:

    fabula, quae versatur in tragoediis atque carminibus,

    Quint. 2, 4, 2.—
    2.
    A part of a great epic poem, a book, canto:

    in primo carmine,

    Lucr. 6, 937. —
    3.
    A poetic inscription:

    et tumulum facite et tumulo superaddite carmen: Daphnis ego, etc.,

    Verg. E. 5, 42; id. A. 3, 287; Ov. M. 14, 442; id. F. 3, 547 al.—
    4.
    A response of an oracle, a prophecy, prediction:

    ultima Cumaei venit jam carminis aetas,

    Verg. E. 4, 4; so Ov. M. 6, 582; Liv. 1, 45, 5; 23, 11, 4; 25, 12, 4; 29, 10, 6; 38, 45, 3; Tac. A. 3, 63; 4, 43; 6, 12 al.—
    5.
    A magic formula, an incantation: MALVM, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17; cf.

    Fragm. XII. Tab. 8, 1, a. ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 260: polleantne aliquid verba et incantamenta carminum,

    Plin. 28, 2, 3, § 10: carmina vel caelo possunt deducere lunam;

    Carminibus Circe socios mutavit Ulixi,

    Verg. E. 8, 69 sq.; so id. A. 4, 487; Hor. Epod. 5, 72; 17, 4; id. S. 1, 8, 19; Prop. 2 (3), 28, 35; Ov. M. 7, 137; 14, 58; Quint. 7, 3, 7; Tac. A. 2, 69; 4, 22 al.—
    6.
    On account of the very ancient practice of composing forms of religion and law in Saturnian verse, also a formula in religion or law, a form:

    diro quodam carmine jurare,

    Liv. 10, 38, 10; 10, 41, 3; 31, 17, 9; 1, 24, 6 and 9; Plin. 28, 2, 3, § 12:

    cruciatus carmina,

    Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. id. Mur. 12, 26:

    lex horrendi carminis erat: duumviri perduellionem judicent, etc.,

    of a dreadful form, Liv. 1, 26, 6:

    rogationis carmen,

    id. 3, 64, 10.—
    7.
    Moral sentences composed in verses:

    Appii Caeci carmen,

    Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf.:

    liber Catonis qui inscriptus est Carmen de moribus,

    Gell. 11, 2, 2:

    ut totum illud, VTI. LINGVA. NVNCVPASSIT., non in XII. tabulis, sed in magistri carmine scriptum videretur,

    Cic. de Or. 1, 57, 245:

    necessarium,

    id. Leg. 2, 23, 59.
    2.
    carmen, ĭnis, n. [1. caro], a card, for wool or flax, Venant. Ep. Praem. Carm. 6, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > carmen

  • 10 casmen

    1.
    carmen, ĭnis, n. (old form cas-men, Varr. L. L. p. 86 Bip.) [Sanscr. çasto [p. 293] declaim, praise; cf.: camilla, censeo], a tune, song; poem, verse; an oracular response, a prophecy; a form of incantation (cf.: cano, cantus, and canto).
    I.
    In gen., a tune, song, air, lay, strain, note, sound, both vocal and instrumental (mostly poet.; in prose, instead of it, cantus; cf.

    also versus, numeri, modi): carmen tuba ista peregit ( = sonus),

    Enn. Ann. 508 Vahl.:

    carmine vocali clarus citharāque Philammon,

    Ov. M. 11, 317; cf.

    vocum,

    id. ib. 12, 157:

    per me (sc. Apollinem) concordant carmina nervis,

    id. ib. 1, 518; cf. id. ib. 11, 5;

    5, 340: solaque culminibus ferali carmine bubo Saepe queri,

    Verg. A. 4, 462; so id. G. 4, 514; Ov. M. 10, 453:

    cygnorum,

    id. ib. 5, 387; cf. id. ib. 14, 430; Mart. 13, 77:

    citharae liquidum carmen,

    Lucr. 4, 981; cf. id. 2, 506; Hor. C. 1, 15, 15:

    lyrae carmen,

    Prop. 2, 1, 9 Hertzb.:

    canere miserabile carmen,

    Ov. M. 5, 118:

    harundineum,

    id. Tr. 4, 1, 12:

    socialia carmina,

    id. H. 12, 139:

    barbaricum,

    id. M. 11, 163.—With allusion to playing on the cithara:

    hoc carmen hic tribunus plebis non vobis sed sibi intus canit,

    Cic. Agr. 2, 26, 68; cf. Aspendius.—Also the sound of waves, Claud. Cons. Mall. Th. 319; cf. Auct. Aetn. 295.—
    II.
    Esp., a composition in verse, a poem; poetry, verse, song, whether in a broader sense, of every kind of poetic production, epic, dramatic, lyric (opp. to prose and to cantus, the melody), or, in a more restricted sense, for lyric poetry.
    A.
    Cum hanc felicitatem non prosa modo multi sint consecuti sed etiam carmine, Quint. 10, 7, 19; cf. id. 1, 8, 2; 8, 6, 27; 10, 1, 95:

    perspicuum est, et cantus (melodies) tum fuisse rescriptos vocum sonis et carmina (words),

    Cic. Tusc. 4, 2, 3; id. de Or. 2, 8, 34; 3, 51, 197:

    carminibus cum res gestas coepere poetae Tradere,

    Lucr. 5, 1444:

    Maeonii carminis alite,

    Hor. C. 1, 6, 2:

    epicum carmen,

    Quint. 10, 1, 62:

    heroici sublimitas,

    id. 1, 8, 5; cf. Prop. 3 (4), 3, 16:

    Iliacum,

    Hor. A. P. 129:

    historia quodammodo carmen solutum,

    Quint. 10, 1, 31:

    Pierium,

    Lucr. 1, 946; 4, 21:

    tragicum,

    Hor. A. P. 220:

    carmina Livi,

    id. Ep. 2, 1, 69; cf. Tac. A. 11, 13:

    Saliorum carmina,

    Varr. L. L. 3, 26; 9, 61; Quint. 1, 6, 40; Hor. Ep. 2, 1, 86 Schmid.; cf. Liv. 1, 20, 4 al.:

    lyricorum carmina,

    Quint. 9, 4, 53; Prop. 4 (5), 6, 32:

    Aeolium,

    Hor. C. 3, 30, 13:

    Lydis remixto carmine tibiis,

    id. ib. 4, 15, 30; cf. id. Epod. 9, 5:

    carmen funebre proprie Naenia,

    Quint. 8, 2, 8:

    carmina quae in Phaeacum epulis canuntur,

    Cic. Brut. 18, 71; cf. id. ib. 19, 75:

    lascivum,

    Quint. 9, 4, 108:

    obscena,

    satirical, abusive poems, libels, Prop. 1, 16, 10;

    the same: famosum,

    Hor. Ep. 1, 19, 31 Schmid.:

    malum,

    id. ib. 2, 1, 153; id. S. 2, 1. 82 Heind.:

    obliquum,

    Stat. S. 1, 2, 27:

    probrosum,

    Tac. A. 4, 31; cf.:

    si quis carmen condidisset quod infamiam faceret flagitiumve alteri,

    Cic. Rep. 4, 10, 12; and Fragm. XII. Tab. 8, 1, ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 259 sq.; Fischer ad Cic. Tusc. 4, 2, 4.—Phrases:

    canere,

    Cic. Brut. 18, 71; Liv. 1, 20, 4 al.:

    cantare cui,

    Hor. C. 3, 1, 4:

    cantitare,

    Cic. Brut. 19, 75: CONDERE, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; Lucr. 5, 1; Hor. S. 2, 1, 82; id. A. P. 436:

    contexere,

    Cic. Cael. 8, 18:

    disponere,

    Lucr. 3, 420:

    pangere,

    id. 1, 934; 4, 9:

    fingere,

    Hor. C. 4, 2, 32; id. Ep. 2, 1, 227; id. A. P. 331:

    dicere,

    id. C. 4, 12, 10; id. C. S. 8:

    dictare,

    id. S. 1, 10, 75; id. Ep. 2, 1, 110:

    docere,

    id. C. 2, 19, 1:

    ad umbilicum adducere,

    id. Epod. 14, 7:

    deducere ad sua tempora,

    Ov. M. 1, 4:

    fundere,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64:

    componere ad lyram,

    Quint. 1, 10, 29; cf. id. 11, 2, 11.—
    B.
    Esp.
    1.
    In a restricted sense for lyric or epic poetry:

    carmine tu gaudes, hic delectatur iambis,

    Hor. Ep. 2, 2, 59 Schmid.; cf.:

    carmina compono, hic elegos,

    id. ib. 2, 2, 91: amabile carmen, i. e. a love poem or song, id. ib. 1, 3, 24.—And opp. to the drama for an epic or lyric poem:

    fabula, quae versatur in tragoediis atque carminibus,

    Quint. 2, 4, 2.—
    2.
    A part of a great epic poem, a book, canto:

    in primo carmine,

    Lucr. 6, 937. —
    3.
    A poetic inscription:

    et tumulum facite et tumulo superaddite carmen: Daphnis ego, etc.,

    Verg. E. 5, 42; id. A. 3, 287; Ov. M. 14, 442; id. F. 3, 547 al.—
    4.
    A response of an oracle, a prophecy, prediction:

    ultima Cumaei venit jam carminis aetas,

    Verg. E. 4, 4; so Ov. M. 6, 582; Liv. 1, 45, 5; 23, 11, 4; 25, 12, 4; 29, 10, 6; 38, 45, 3; Tac. A. 3, 63; 4, 43; 6, 12 al.—
    5.
    A magic formula, an incantation: MALVM, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17; cf.

    Fragm. XII. Tab. 8, 1, a. ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 260: polleantne aliquid verba et incantamenta carminum,

    Plin. 28, 2, 3, § 10: carmina vel caelo possunt deducere lunam;

    Carminibus Circe socios mutavit Ulixi,

    Verg. E. 8, 69 sq.; so id. A. 4, 487; Hor. Epod. 5, 72; 17, 4; id. S. 1, 8, 19; Prop. 2 (3), 28, 35; Ov. M. 7, 137; 14, 58; Quint. 7, 3, 7; Tac. A. 2, 69; 4, 22 al.—
    6.
    On account of the very ancient practice of composing forms of religion and law in Saturnian verse, also a formula in religion or law, a form:

    diro quodam carmine jurare,

    Liv. 10, 38, 10; 10, 41, 3; 31, 17, 9; 1, 24, 6 and 9; Plin. 28, 2, 3, § 12:

    cruciatus carmina,

    Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. id. Mur. 12, 26:

    lex horrendi carminis erat: duumviri perduellionem judicent, etc.,

    of a dreadful form, Liv. 1, 26, 6:

    rogationis carmen,

    id. 3, 64, 10.—
    7.
    Moral sentences composed in verses:

    Appii Caeci carmen,

    Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf.:

    liber Catonis qui inscriptus est Carmen de moribus,

    Gell. 11, 2, 2:

    ut totum illud, VTI. LINGVA. NVNCVPASSIT., non in XII. tabulis, sed in magistri carmine scriptum videretur,

    Cic. de Or. 1, 57, 245:

    necessarium,

    id. Leg. 2, 23, 59.
    2.
    carmen, ĭnis, n. [1. caro], a card, for wool or flax, Venant. Ep. Praem. Carm. 6, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > casmen

  • 11 carmen

    [st1]1 [-] carmĕn, ĭnis, n.: - [abcl][b]a - chant (vocal ou instrumental). - [abcl]b - vers, poème, partie d'un poème, poésie, poésie lyrique, chant. - [abcl]c - prédiction. - [abcl]d - paroles magiques, enchantement, charme. - [abcl]e - formule (religieuse ou judiciaire), sentence, maxime, article (d'une loi).[/b]    - contexere (fundere) carmina: composer des vers. [st1]2 [-] carmĕn, ĭnis, n.: carde, peigne (du cardeur).
    * * *
    [st1]1 [-] carmĕn, ĭnis, n.: - [abcl][b]a - chant (vocal ou instrumental). - [abcl]b - vers, poème, partie d'un poème, poésie, poésie lyrique, chant. - [abcl]c - prédiction. - [abcl]d - paroles magiques, enchantement, charme. - [abcl]e - formule (religieuse ou judiciaire), sentence, maxime, article (d'une loi).[/b]    - contexere (fundere) carmina: composer des vers. [st1]2 [-] carmĕn, ĭnis, n.: carde, peigne (du cardeur).
    * * *
        Carmen, carminis. pen. cor. n. g. Chanson.
    \
        Arma carminis. Ouid. Toutes choses qui aident à composer chansons et carmes.
    \
        Ars carminis. Horat. L'art et science de composer carmes.
    \
        Carmen cruciatus. Cic. Les parolles ou la formule dont use un juge condemnant le malfaicteur à souffrir quelque peine.
    \
        Carmen virtutis. Cic. Un accord.
    \
        Absurdum carmen. Cic. Inepte, Mal convenable.
    \
        AEolium carmen. Horat. Poesie grecque.
    \
        Alterna carmina. Ouidius. Hexametres et pentametres, Elegiaques.
    \
        Connubiale carmen. Claud. Chanson nuptiale.
    \
        Carmina exequialia. Ouid. De funerailles.
    \
        Exorabile carmen. Valer. Flac. Par lequel nous impetrons aucune chose.
    \
        Famosum. Horat. Diffamatoire.
    \
        Festum. Claud. De feste, Joyeux.
    \
        Ficto carmine tenere aliquem. Virgil. L'amuser de fables.
    \
        Flebile carmen. Ouid. Triste.
    \
        Foedum. Horat. Laid, et ord, Mal composé.
    \
        Foelicia carmina. Ouid. Bons, Parfaicts, Bien composez.
    \
        Honorum carmen. Valer. Flac. Digne d'estre loué et honoré.
    \
        Incondita carmina. Liu. Chansons sans mesure.
    \
        Lucida carmina. Lucret. Clers, et faciles à entendre.
    \
        Mansurum carmen. Stat. Qui ne perira point.
    \
        Medicabile carmen. Valer. Flac. Qui oste toutes fascheries et ennuis, Qui console et resjouist.
    \
        Mordax. Ouid. Picquant, et injurieux.
    \
        Mortale. Ouid. Qui ne durera point.
    \
        Obliquum. Stat. Qui picque couvertement aucun.
    \
        Operosa carmina. Horat. Laborieux, Faicts avec grande peine et labeur.
    \
        Perpetuum. Ouid. Continu, sans interruption.
    \
        Carmina probrosa factitare. Tacit. Injurieux, Pleins d'injures.
    \
        Socialia carmina. Ouid. Chansons nuptiales.
    \
        Triuiale. Iuuenal. Vulgaire, De petite estime.
    \
        Sibi intus canere carmen. Cic. Parler à son prouffit particulier.
    \
        Capi carmine. Virg. Estre prins, et attraict, ou amiellé par, etc.
    \
        Componere carmen alicui. Cic. Luy bastir et composer son roullet.
    \
        Concordant carmina neruis. Ouid. Quand la voix du chantre accorde avec le luc, ou la harpe, ou autre tel instrument.
    \
        Condere carmen. Cic. Composer.
    \
        Contingere carmina Musaeo lepore. Lucret. Oindre.
    \
        Deductum carmen. Virgil. Gresle, de petit style.
    \
        Delenda carmina. Horat. Dignes d'estre abolis et effacez.
    \
        Dicere aliquem carmine. Virgil. Escrire les louanges d'aucun par carmes.
    \
        Distringere aliquem carmine. Ouid. Picquer, Navrer, Taxer.
    \
        Ferire carmen triuiale moneta communi. Iuuenal. Carmen facere stylo vulgari. Forger et faire des vers vulgaires et de style commun.
    \
        Fingere carmina linenda cedro et seruanda cupresso. Horat. Digne de ne perir jamais,
    \
        Fundere carmina. Sil. Composer en abondance.
    \
        Intendere carmen alicui. Claud. Escrire de quelcun.
    \
        Ludere carmina. Virgil. Composer par passetemps.
    \
        Mandare carmina foliis. Virgil. Escrire sur des fueilles.
    \
        Nectere carmina. Stat. Composer.
    \
        Sancire alicui carmina. Stat. Desdier.
    \
        Tradere carminibus res gestas. Lucret. Descrire les faicts.
    \
        Vaticinari carminibus. Cic. Prophetizer par carmes.
    \
        Carmen. Plin. Priere ou roullet contenant certains mots, esquels on n'adjouste ne diminue on rien.
    \
        Carmen, pro cantu bubonis auis. Virgil. Le chant d'un hibou.
    \
        Carmen, pro Vaticinio. Virgil. Devinement, Prophetie, Prediction des choses futures.
    \
        Immota carmina Sibyllae. Claud. Veritables et certaines propheties.
    \
        Diuino carmine dicere. Virgil. Par prophetie, et inspiration de Dieu.
    \
        Carmen, pro Incantatione. Virgil. Enchantement, Charme, Incantation.
    \
        Auxiliare carmen. Ouid. Qui aide.
    \
        Soluere mentes carminibus. Virg. Oster hors de soulci et chagrin par, etc.

    Dictionarium latinogallicum > carmen

  • 12 incantatio

    incantātĭo, ōnis, f. enchantement, charme.
    * * *
    incantātĭo, ōnis, f. enchantement, charme.
    * * *
        Incantatio, Verbale. Enchantement, Charme, Incantation, Ensorcellement.

    Dictionarium latinogallicum > incantatio

  • 13 cantō

        cantō āvī, ātus, āre. freq.    [cano].    I. Intrans., of men, to produce melodious sounds, sound, sing, play: Pamphilam Cantatum provocemus, T.: saltare et cantare: Arcades ambo Et cantare pares, V.: cantando victus, V.: non est Cantandum, i. e. there is no occasion for fiction, Iu.: structis avenis, O.: ad chordarum sonum, N.: tibiis, N.: ad manum histrioni, to accompany the actor, L.: gallis signum dedisse cantandi, to crow.—Of instruments, to sound, resound: Cantabat fanis, cantabat tibia ludis, O. —    II. Trans., with cognate acc., to sing, play, recite: Hymenaeum, T.: haec versibus isdem, drawl, Iu.: Nil praeter Calvum (i. e. Calvi carmina), H.: cantatum carmen, an incantation, O. —With definite obj., to sing, celebrate, praise in song<*> amicam, H.: proelia virginum, H.: Pythia (sc. certamina), H.: deum, Tb.: cantari dignus, V.—To reiterate, harp upon, warn against: harum mores, T.: istum Caesarem: totā cantabitur urbe, become a byword, H.—To use enchantments, practise incantations, enchant, charm: cantando rumpitur anguis, V.: cantata Luna, exorcised by magic, Pr.
    * * *
    I
    cantare, cantavi, cantatus V
    sing; play (roles/music); recite; praise, celebrate; forewarn; enchant, bewitch
    II

    Latin-English dictionary > cantō

  • 14 nēnia (naenia)

        nēnia (naenia) ae, f    a funeral song, song of lament, dirge, C.: absint inani funere neniae, H.— A mournful song, sorrowful ditty: Ceae retractes munera neniae, H.—A magic song, incantation: Marsa, H.—A popular song, cradle song, lullaby: puerorum, H.: legesne potius viles nenias? mere songs, Ph.

    Latin-English dictionary > nēnia (naenia)

  • 15 praecinō

        praecinō cinuī, —, ere    [prae+cano].—Of musicians, to make music before, play at: sacrificiis, L.: carmine cum magico praecinuisset anus, i. e. had uttered an incantation, Tb.—Of musical instruments, to make music before, be played at: epulis magistratuum fides praecinunt.—Fig., to foretell, predict: magnum aliquid populo R.
    * * *
    praecinere, praecinui, praecentus V

    Latin-English dictionary > praecinō

  • 16 vōx

        vōx vōcis, f    [VOC-], a voice, sound, tone, utterance, cry, call: omnes voces hominis: cum (eloquentia) constet e voce atque motu: magna: summā, H.: vocem late nemora alta remittunt, echo, V.: ut nostrorum militum vocibus non nihil carperetur, shouts, Cs.: unā voce populi R. efferri, by the unanimous voice: ad sonitum vocis vestigia torsit, i. e. at the sound of the oars, V.—An utterance, word, saying, speech, sentence, proverb, maxim: non intellegere, quid sonet haec vox voluptatis: illa Platonis vera vox: flens diu vocem non misit, L.: cum quaereret neque ullam vocem exprimere posset, extort an answer, Cs.: nescit vox missa reverti, H.: vetuit me tali voce Quirinus, etc., in these words, H.: sidera excantata voce Thessalā, incantation, H.: consulum voci atque imperio non oboedire, command: tuis victus Venerisque gratae Vocibus, H.: contumeliosae, abuse, Cs.: Sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis, maxims, H.: Deripere lunam vocibus, by incantations, H.—Speech, language: cultūs hominum recentum Voce formasti catus (Mercurius), H.: Graecā scierit sive Latinā Voce loqui, O.—Pronunciation, accent, tone: rustica: acuta.
    * * *
    voice, tone, expression

    Latin-English dictionary > vōx

  • 17 cantatio

    singing; song, music; spell, charm, incantation (L+S)

    Latin-English dictionary > cantatio

  • 18 canticulum

    song; little/brief/short song; sonnet (L+S); short incantation

    Latin-English dictionary > canticulum

  • 19 incantatio

    enchantment; spell; incantation (Def); (false) statement (Souter)

    Latin-English dictionary > incantatio

  • 20 nenia

    funeral dirge sung; incantation, jingle

    Latin-English dictionary > nenia

См. также в других словарях:

  • Incantation — Основная информация …   Википедия

  • incantation — [ ɛ̃kɑ̃tasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; bas lat. incantatio, de incantare → enchanter 1 ♦ Emploi de paroles magiques pour opérer un charme, un sortilège; ces paroles. ⇒ enchantement, évocation. « L incantation peut participer à la fois du commandement et… …   Encyclopédie Universelle

  • Incantation (musical group) — Incantation are a musical group playing traditional tribal and other South American music. The band started in 1981 from a pool of musicians who were, at the time, playing all kinds of different types of music for the (then) Ballet Rambert, based …   Wikipedia

  • Incantation — Datos generales Origen Johnstown, Pennsylvania  Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Incantation — In can*ta tion, n. [L. incantatio, fr. incantare to chant a magic formula over one: cf. F. incantation. See {Enchant}.] [1913 Webster] 1. The act or process of using formulas sung or spoken, with occult ceremonies, for the purpose of raising… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Incantation (Buffy) — Incantation Épisode de Buffy contre les vampires Titre original Shadow Numéro d’épisode Saison 5 Épisode 8 Réalisation Dan Attias Scénario David Fury Diffusion …   Wikipédia en Français

  • Incantation — Allgemeine Informationen Genre(s) Death Metal Gründung 1989 Website http://www.incantation.com …   Deutsch Wikipedia

  • incantation — [in΄kan tā′shən, in΄kəntā′shən] n. [ME incantacion < OFr incantation < LL incantatio < pp. of L incantare < in (intens.) + cantare: see CHANT] 1. the chanting of words or formulas that are believed to cast a spell or perform other… …   English World dictionary

  • Incantation — Incantation, lat. deutsch, Bezauberung; incantiren, bezaubern …   Herders Conversations-Lexikon

  • incantation — (n.) late 14c., from O.Fr. incantacion spell, exorcism (13c.), from L. incantationem (nom. incantatio) art of enchanting, noun of action from pp. stem of incantare bewitch, charm, lit. sing spells (see ENCHANTMENT (Cf. enchantment)) …   Etymology dictionary

  • incantation — [n] spell, magic abracadabra*, ala kazam*, bewitchment, black magic, chant, charm, conjuration, conjuring, enchantment, formula, hex, hocus pocus*, hoodoo*, hymn, invocation, mumbo jumbo*, necromancy, open sesame*, rune, sorcery, voodoo*,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»